WNIOSEK O KONFRONTACJĘ

Podstawę prawną wniosku o konfrontację znajdziesz w przepisie art. 172 Kodeksu postępowania karnego (KPK).

Mianowicie, osoby przesłuchiwane mogą być konfrontowane w celu wyjaśnienia sprzeczności. Konfrontacja nie jest dopuszczalna w wypadku określonym w art. 184 Kpk, a więc w przypadku świadka anonimowego.

Z niniejszego artykułu dowiesz się:

  • jakie są przesłanki przeprowadzenia konfrontacji?
  • jaki jest cel konfrontacji?
  • czy konfrontacja jest obowiązkowa?
  • jak wygląda ocena sprzecznych zeznań?
  • czy można ujawnić podczas konfrontacji inne dowody?
  • kiedy nie przeprowadza się konfrontacji?

 

Photo by Romain V on Unsplash

PRZESŁANKI PRZEPROWADZENIA KONFRONTACJI

Art. 172 KPK nie nakłada na sąd obowiązku przeprowadzenia konfrontacji świadków czy też oskarżonych (osób przesłuchiwanych) w każdym wypadku sprzeczności, lecz tylko w sytuacji, gdy może to przyczynić się do prawidłowego ustalenia stanu faktycznego. Przeprowadzenie lub nieprzeprowadzenie konfrontacji pozostawione jest zatem ocenie organu procesowego co do celowości tej czynności w konkretnej sprawie.

(II AKa 263/18 – wyrok SA Lublin z dnia 21-12-2018)

Wyjaśnienie sprzeczności w zeznaniach świadków, prowadzone w drodze ich konfrontacji, nie jest niczym innym, jak dodatkowym przesłuchaniem świadków.

(II AKa 336/01 – wyrok SA Lublin z dnia 12-02-2002)

CEL KONFRONTACJI

Celem konfrontacji jest podjęcie próby niejako „uzgodnienia” stanowiska co do istotnych faktów, którym strona konfrontowana zaprzecza albo ich nie pamięta.

(II AKa 448/14 – wyrok SA Gdańsk z dnia 21-01-2015)

FAKULTATYWNOŚĆ KONFRONTACJI

Wyjaśnienie ewentualnych niejasności czy rozbieżności w zeznaniach poszczególnych przesłuchiwanych osób poprzez ich jednoczesne przesłuchanie jest czynnością fakultatywną, uzależnioną od oceny organu procesowego, który powinien z tego korzystać wówczas, gdy może się to przyczynić do wyjaśnienia sprzeczności i prawidłowego ustalenia stanu faktycznego. Chodzi więc o użyteczność tej czynności przy dokonaniu prawdziwych ustaleń faktycznych. Wymieniony cel organy postępowania mogą osiągnąć także na etapie oceny dowodów, poprzez uznanie niektórych z nich za wiarygodne, a innych za niewiarygodne. Konfrontacja nie stanowi więc jedynego sposobu eliminowania sprzeczności w relacjach osób przesłuchiwanych.

(II AKa 208/18 – wyrok SA Warszawa z dnia 13-09-2018)

OCENA SPRZECZNYCH ZEZNAŃ ŚWIADKÓW

Przepis art. 172 KPK nie powinien prowadzić do konfrontowania przesłuchiwanych osób w każdym wypadku, gdy w ich wypowiedziach zaistnieją sprzeczności, lecz wtedy, gdy jest widoczne, że może to przyczynić się do prawidłowego ustalenia stanu faktycznego. Z praktyki sądowej wiadomo, że rozbieżności, nawet sprzeczności w wypowiedziach przesłuchiwanych osób nie są rzadkością. W takiej sytuacji ustalenie prawdy nie musi być dokonywane za pomocą konfrontacji, a w drodze oceny dowodów w sposób zgodny z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, przy uwzględnieniu całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego.

(V KK 395/17 – postanowienie SN – Izba Karna z dnia 17-04-2018)

UJAWNIENIE ŚWIADKOWI PODCZAS PRZESŁUCHANIA INNYCH DOWODÓW

Sposób przesłuchania świadka polegający na ujawnieniu w czasie tej czynności innych dowodów, w tym również treści zeznań czy wyjaśnień innych osób, nie jest objęty jakimkolwiek zakazem ujętym w Kodeksie postępowania karnego. W rezultacie więc, należy go uznać za dopuszczalny sposób przeprowadzenia przesłuchania, czy też konfrontacji.

(II KK 182/17 – postanowienie SN – Izba Karna z dnia 09-08-2017)

STAN PSYCHICZNY ŚWIADKA JAKO NEGATYWNA PRZESŁANKA PRZEPROWADZENIA KONFRONTACJI

Relacje pomiędzy przesłuchiwanymi osobami, np. obawa jednej przed drugą, czy też niechęć do odtwarzania drastycznego zdarzenia, może stwarzać warunki wyłączające swobodę wypowiedzi świadka, a w takim wypadku konfrontowania należy unikać.

(IV KK 116/16 – postanowienie SN – Izba Karna z dnia 26-04-2016)